Ελευθερία έχουν όσοι βλέπουν αυτά που συμβαίνουν με λογική και αλήθεια
<Εγώ δεν είμαι εγώ. Δεν πρέπει να είμαι εγώ. Σε αυτή τη χώρα, αυτή που με γέννησε, το ναι σαι αυτός που γεννήθηκες για να σαι το πληρώνεις με την ίδια σου τη ζωή. Εγώ λοιπόν, δεν είμαι εγώ! Πέταξα την ταυτότητα μου στα σκουπίδια και είπα: <Είμαι ο Κανένας και πάω να βρω νέα Ιθάκη>. Μεγάλη κουβέντα να βρεις αυτή την Ιθάκη γιατί τούτον τον κόσμο τον χωρίζουν σύνορα. Τα σύνορα έχουν ταυτότητα.
Ακόμη και μ ενα κομμάτι ύφασμα και δίχως χαρτιά, σημαίες και διαβατήρια, εγώ και οι άλλοι είμαστε <άλλοι>. Πάψαμε να μαστε άνθρωποι εδώ και καιρό. Στοιβάξαμε τα όνειρα, τις προσδοκίες, τς ψυχές μας μέσα σε τρύπιες φουσκωτές βάρκες και παλεύαμε με τα θηριώδη κύμματα, τις κραυγές των μανάδων μας, τα ουρλιακτά των μωρών μας…
Και αν μπορούσαν οι άλλες αδελφές ή όχι χώρες να τιθασέψουν την θάλασσα, αν μπορούσαν να βάλουν συρματόπλεγμα στο αλμυρό νερό, αν μπορούσαν να στήσουν το εκτελεστικό απόσπασμα πίσω από τα βράχια, πιστέψτε με πως θα το καναν. Μπορούν όλοι αυτοί να βλέπουν να πνίγονται μωρά, νέοι και άνθρωποι δίχως ταυτότητα;
Ακούστε με, μπορούν! Και σαν βουλιάζαμε, λίγο πριν πιούμε την τελευταία σταγόνα αλμυρού νερού ένα χέρι μας σήκωσε. Σήκωσε εμένα κι άλλους. Πατήσαμε γη!Πατήσαμε γη μα δεν ήταν εκείνη η νέα Ιθάκη.
Ήταν και τούτη γη πονεμένη μα ανθρώπινη. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε. Από κει ξεκίνησε το τρέξιμο, το τρέξιμο για τα σύνορα. Εκείνα τα άλλα σύνορα που χωρίζουν τους ανθρώπους δίχως ταυτότητα με όποιο τρόπο τους βολεύει.
Σας ρωτώ λοιπόν, όλους εσάς που κοιμάστε στο κρεβάτι σας, που τρώτε σε πιάτο στο τραπέζι σας, που μπορείτε να έχετε ταυτότητα και υπόσταση: Τι θα κάνατε εσείς στη θέση μου;>
Το να μπορέσει ο άνθρωπος να κατανοήσει την κοινωνία του και τον πολιτισμό του, όπως τον εαυτό του, είναι θέμα λογικής. Ωστόσο, όπως ισχυριζόταν ο Φρόμ, τα εμπόδια που φράσσουν τον δρόμο προς τη λογική είναι πολλά.
Οι αντιστάσεις θολώνουν την σκέψη. Οι άνθρωποι βλέπουν την παραμόρφωση και προσπαθούν να την κατανοήσουν ως μια υπαρκτή κατάσταση. Και ύστερα η γνώμη των πολλών ως αντίβαρο έχει μεγάλη ισχύ. Μην πλανάσθαι, οι πολλοί βλέπουν κι αυτοί ότι τους βολεύει πολλές φορές.
Χρειάζεται να γίνουμε αντικειμενικοί και να δούμε αυτούς τους άλλους, τον κόσμο, τον εαυτό μας ρεαλιστικά. Να αντιληφθούμε τα όσα συμβαίνουν δίχως τις εικονικές παραμορφώσεις, απομονώνοντας τον ναρκισσιμό και την εικόνα του εθνικού μας μεγαλείου.
Θα πρέπει να δούμε τους άλλους με απτό τρόπο δίχως να ενεργοποιηθεί η ξενοφοβία μας. Ελευθερία έχουν όσοι βλέπουν αυτά που συμβαίνουν με λογική και αλήθεια.
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον που έχει ιστορία, θα χει όμως και μέλλον;
Η ελπίδα του να <ανθρωποιηθεί> ο άνθρωπος ούτως ώστε να μπορέσει να οικοδομήσει μια πιο <υγιή> κοινωνία είναι μια ελπίδα που πίστεψαν οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Το χάσμα μεταξύ των έχοντων και των μη έχοντων έχει μεγαλώσει επικίνδυνα.
Μας δίνονται πολλές ευκαιρίες για να συνδράμουμε στη δημιουργία ενός πιο ανθρώπινου και αξιοπρεπούς κόσμου. Το ζήτημα είναι: θέλουμε;
Γράφει η Δρ. Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Ψυχολόγος Σχολικής-Εξελικτικής κατεύθυνσης
