Η λαϊκή. Ναι, από τη λαϊκή έχω αγοράσει μερικά από τα καλύτερα ρούχα της ζωής μου.

Από ανθρώπους που παλεύουν για τη ζωή τους και περιποιούνται με μεγάλη αγάπη όλα τα προϊόντα που εκθέτουν στους πάγκους τους. Προτιμώ να αγοράσω πολλά ρούχα από τη λαϊκή, παρά να δώσω έναν ολόκληρο μπουναμά για ένα ακριβό σύνολο μίας βιτρίνας ενός γνωστού μαγαζιού.

Πολλές φορές, αισθάνθηκα ωραιότερα φορώντας ένα ρούχο από τη λαϊκή, παρά ένα ακριβό ένδυμα μίας γνωστής εταιρείας και πολυκαταστήματος. Δεν έχει σημασία από πού αγοράζεις κάτι, αλλά η ποιότητα που αυτό περιέχει.  Δεν αρκεί μόνο το «όνομα» για να έχει αξία ένα αντικείμενο.

Δε χρειάζεται ο άνθρωπος πολύτιμα και ακριβά να φοράει, αρκεί τα ρούχα του να είναι ευπρεπή. Δε χρειάζεται τα ενδύματά του να είναι ακριβά για να αισθάνεται την αλαζονεία της ιδιοκτησίας, αρκεί να φανερώνουν έναν άνθρωπο με σοβαρότητα και όχι επιτηδευμένη σοβαροφάνεια. Δε χρειάζεται να δίνεις πολλά χρήματα; μπορείς το καλό να το βρεις και με λιγότερα.

Γιατί και αυτό το σώμα είναι χώμα και θα επιστρέψει στο χώμα. Δε χρειάζεται να φουσκώνουμε από αλαζονεία και να πιστεύουμε ότι κάτι είμαστε, επειδή φοράμε ένα χρυσό δαχτυλίδι, ένα πολυτελές κόσμημα ή ένα πανάκριβο ρούχο. Και ο φτωχός και ο πλούσιος έχουν ένα κορμί με μία κοινή κατάληξη.

Ναι, πολλές φορές έχω προτιμήσει να αγοράσω από τη λαϊκή, παρά από ένα πολυκατάστημα. Γιατί έχω διακρίνει τη φροντίδα στο ένδυμα, την πληθώρα των επιλογών, την οικονομική δυνατότητα που είναι μεγαλύτερη και το γεγονός πως ενισχύω τους ανθρώπους που παράγουν και προσφέρουν οι ίδιοι στον καταναλωτή, όχι μέσω μίας πολυεθνικής ή ενός καταστήματος «με όνομα».

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη