Ο γιος, πολύ νέος και ζωντανός έψαχνε παντού γύρω του γι’ απαντήσεις σ’ ερωτήματα που ακόμη δεν είχε καν σκεφτεί.
Αυτό είναι η νεότητα άλλωστε· μια διαρκής αναζήτηση δίχως προορισμό. Ενηλικιωνόμαστε όταν πια έχουμε ξεκάθαρους στόχους κι αυτό συχνά αναρωτιέμαι αν οδηγεί στη σταδιακή ωριμότητα ή στα πρόωρα γηρατειά.
Δίπλα του η ερωτευμένη μάνα τον χάζευε με την άκρη των ματιών της.
Η περηφάνια και το άγχος του γονιού μπλέκονταν σ’ ένα νοητό δίχτυ ονόματι αγάπη.
Η μητρική αγάπη μεταφράζεται με τον ίδιο τρόπο σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου · αυτό το κρυφό βλέμμα- δίχτυ αρκεί για να διαχωρίσει τις άπλες γυναίκες από τις γυναίκες μητέρες.
Η μάνα, ενήλικη και υπεύθυνη, είχε σκεφτεί τα ερωτήματα από καιρό, αλλά είχε πάψει ν’ αναζητά τις απαντήσεις. Όλα τα ερωτήματα είχαν την ίδια απάντηση κι αυτή καθόταν ακριβώς δίπλα της. Ο γιος της ήταν η απάντηση της.
Ακόμη και σε στιγμές απόγνωσης, ο γιος της την τραβούσε πάντα έξω από τ’ απύθμενα αδιέξοδα της καθημερινής ρουτίνας. Αρκούσε να δει το πρόσωπο του ενώ κοιμόταν για να γαληνέψει η ψυχή της ή το αστραφτερό χαμόγελό του για να βρει το κουράγιο να συνεχίσει και την επόμενη μέρα.
Η κούραση της αναζήτησης του γιου και η ταλαιπωρία της γνώσης της μάνας, τους έφεραν κοντά με την ανάγκη για ξεκούραση και φροντίδα.
Τότε προς μεγάλη μου έκπληξη, η μάνα γίνηκε παιδί και κούρνιασε στην αγκαλιά του γιου.
Ο γιος γίνηκε άντρας κι άπλωσε το παιδικό του χεράκι -άτριχο ακόμη ,δίχως μυς και βάρος- και αγκάλιασε την μάνα.
Η μάνα έκλεισε τα μάτια και συνειδητά ταξίδεψε πίσω στην παιδική της ηλικία. Θυμήθηκε τον πατέρα, την μητέρα, τις καραμέλες και το κρυφτό. Ήρωες παραμυθιών ζωντάνεψαν ξανά, χρωματιστά μπαλόνια ανέβηκαν ψηλά στον ουρανό, τα καλοκαίρια στην θάλασσα,το πρώτο της ποδήλατο.
Για εκείνη.
Για τον εαυτό της.
Ο γιος κράτησε ανοιχτά τα μάτια και ασυνείδητα ταξίδεψε μπροστά στην ενήλικη του ζωή. Φαντάστηκε τη γυναίκα, την κόρη, τις καραμέλες και το κρυφτό. Θα ζωντάνευε ήρωες παραμυθιών, θ’ανέβαζε χρωματιστά μπαλόνια στον ουρανό, τα καλοκαίρια στην θάλασσα,το πρώτο της ποδήλατο.
Για εκείνη.
Για την κόρη.
Συγκινήθηκα
Γράφει η Άλκηστις Αθηνά Γαβριηλίδου
