Ματωμένα φεγγάρια ανατέλλουν στη γη
σαν αλάτι η μελάνη σιγοκαίει την πληγή.

Τώρα δαμάζει ο μικρός ο καλός εαυτός
το θεριό που ανέθρεψε ο μεγάλος κακός.

Στην ηχώ αυτωνών που ψελλίζουν κραυγές
κατοπτρίζει πολέμου θολές χαραυγές.

Μα τα κόκκινα φώτα που ανάβει αυτή
ζαχαρένια παγίδα η σελήνη καυτή.

Στο κατόπι σαν πέσεις νυσταγμένος θνητός
έρεβος ζέχνει μελωμένος κλαυθμός.

Γράφει ο Τάσος Βακφάρης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη.