Τον γιο του που τόσο πολύ αγαπάει,
εκείνον που σημαίνει γέλιο το όνομά του.
Αυτό ετοιμάζεται να θυσιάσει
επειδή του Θεού ήταν αυτό το πρόσταγμά Του.

Και αν μέσα του η ψυχή του τρέμει
και αν το γιο του τον μονάκριβο θα θανατώσει.
Αυτός και πάλι επιλέγει,
όλη την υπακοή στο Θεό μόνο να τη δώσει.

Με ξύλα που προοικονομούν
του Χριστού τη μεγάλη θυσία.
Το γιο στον τόπο του θανάτου του πηγαίνει,
βρίσκοντας μία θυσία προβάτου για δικαιολογία.

Δεν άφησε όμως ο Θεός,
τη θυσία αυτή να επιτευχθεί.
Να! άγγελος σταλμένος από Εκείνον
σταματά το χέρι πριν εκείνο θανατώσει το παιδί.

Δεν άφησε ο Θεός
το παιδί του φίλου του να χαθεί.
Διότι θάνατο δε θέλησε ποτέ,
μόνο την πίστη του να δοκιμαστεί.

Με μία θυσία προτύπωση,
με μία θυσία αγωνίας.
Ένα σύμβολο πίστης αθάνατο,
αιώνιας πίστης και λατρείας.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη