Κράτησε μου το χέρι!
και θα είναι πάλι Αύγουστος
όπως η ζέστη του καλοκαιριού
και της θαλάσσης το απέραντο γαλάζιο…

Έτσι γλυκά… που μόνο εσύ ξέρεις πώς να νοιώθω ασφαλής
Κράτησε με σφιχτά
Και θα είναι πάλι παράδεισος

αγκάλιασε και τα στραβά μου καμιά φορά
γιατί ματώνουν και πονάνε

και έλα να με πάρεις για λίγο κοντά σου

γιατί μόνο εσύ μπορείς…

γιατί όταν κυριεύουν εφιάλτες
ξυπνούν τις νύχτες και τρομάζουν
μα μόνο εσύ μπορείς.

Γράφει η Κωνσταντίνα Διδασκάλου