Να με αγκαλιάζεις δυνατά, μη φοβάσαι, δε θα σπάσω. Να με αγκαλιάζεις δυνατά να αισθάνομαι πως με θες τόσο πολύ κοντά σου.

Η αγκαλιά ένα φάρμακο είναι που απομακρύνει όλους τους εχθρούς, όλους εκείνους που απειλούν την ψυχή μου. Με μία αγκαλιά πόσο ηρεμείς εκείνες τις φωνές που ουρλιάζουν μέσα σου πως δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις ούτε και σήμερα.

Η αγκαλιά και αυτή ένας ολόκληρος διάλογος είναι. Μία ψυχή που εκφράζεται και αφήνει όλη της την αγάπη να ξεχυθεί ελεύθερα και αβίαστα. Ένα δέσιμο που όχι μόνο δε μας φυλακίζει, αλλά αφήνει συναισθήματα να ξεχυθούν και να μας ενώσουν με τους άλλους.

Να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον. Να δίνουμε και να παίρνουμε αγκαλιές, να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας φοβούμενοι να την προσφέρουμε.

Να με αγκαλιάζεις δυνατά, μη φοβάσαι. Να με αγκαλιάζεις δυνατά για να γίνομαι άτρωτη.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη