Τι; Έφτασε στο τέλος του και αυτό το έτος; Σε λίγες μέρες καταφθάσει πάνω μας το επόμενο; Μα είμαστε τόσο λίγο προετοιμασμένοι! Εμπρός ας μην χασομεράμε, όπου να είναι θα αρχίσει ο χορός και εμείς δεν θα ξέρουμε τα βήματα. Ας φορέσουμε λοιπόν όλοι τα πλατύτερα χαμόγελα μας.
-Εσείς! Περί τίνος το περίλυπο ύφος; Δεν βλέπεται ότι αλλάζει ο χρόνος, οφείλετε να είστε εύθυμοι. Ετοιμάστε όλες τις γιορτινές μελωδίες, να παίζουν ασταμάτητα στη διαπασών, δώστε στα σπίτια σας, δώστε σε ολόκληρη την πόλη μια χρωματική γοητεία, ασχέτως και αν μέχρι τώρα ήταν κατάμαυρη. Ξαναυπενθιμίζω, είναι χρέος μας να εμπλουτίσουμε αυτό το φυσικό φαινόμενο με απαράμιλλη θεϊκότητα.
Α! Και μην ξεχνάτε, φτιάξτε λίστες, μην το παραβλέψετε αυτό. Καταγράψτε όλα όσα θέλετε να αλλάξετε στον εαυτό σας (τα γνωστά New years resolutions), κάθε νέος χρόνος είναι μια νέα απόπειρα άρνησης του άσχημου εαυτού σας. Επίσης ζητήστε, ζητήστε ο νέος χρόνος να σας βρει με μεγαλύτερες επιτυχίες όσον αφορά τα οικονομικά σας τα ερωτικά σας και καθετί άλλο δεύτερης τάξης. Οτιδήποτε το πνευματικό να ξέρετε απαγορεύεται, στο τέλος μαζί με όλες τις αρρώστιες τοποθετήστε ένα <<υγεία πάνω απ’ όλα>> -όχι! Μα τι λέτε δεν είναι καθόλου αντιφατικό…
Απέναντι σε αυτήν την παροδική και προσποιητή χαρά στέκεται περιφρονητικά -ας μου συγχωρεθεί η έκφραση- μια ανώτερη κατηγορία ψυχών. Η ευχαρίστηση για αυτούς δεν είναι ευχαρίστηση υπό όρους αλλά μόνιμο προνόμιο τους, κάτι που αποκτιέται. Φυσικά έχουν και αυτοί τις λίστες τους, τις επιθυμίες τους, τις ελπίδες τους. Αυτές έχουν γίνει όμως ένστικτα τους, δεν τις λησμονούν μετά από λίγες μέρες και με το πρώτο στραβοπάτημα, είναι οι δικοί τους νόμοι της ζωής. Ολόκληρη η φιλοσοφία αυτών των ΄΄περίεργων΄΄ ψυχών συνοψίζεται με όλη της τη μεγαλοπρέπεια σε δύο βασικές επιθυμίες τους:
1) Θέλω να ζήσω! Το σύστημα του κουτιού με περιορίζει, έχω πιαστεί και τα μάτια μου δεν λένε να συνηθίσουν στο σκοτάδι. Οτιδήποτε έχει καθιερωθεί ως πρέπον και σωστό δεν είναι για μένα, τα θεμέλια της ζωής μου θα τα σμιλεύσω εγώ ο ίδιος, το να βασιστώ στις ήδη θεμελιωμένες προσταγές κάθε ηθικής, κάθε δόγματος το θεωρώ κλεψιά. Θέλω να ανακαλύψω την δίκη μου αλήθεια, όχι να δεχτώ από άλλους όσα δεν κατάφερα να κάνω μόνος μου. Βλέπω τα όρια του λογικού μέσα στα οποία κινείται ο απλός άνθρωπος ως φυλακή. Εγώ είμαι φτιαγμένος για τα άκρα. Εγώ είμαι αυτός που κλυδωνίζεται, αυτός που ταλαντεύεται ασταμάτητα ανάμεσα στα άκρα χωρίς κανέναν φόβο μήπως σπάσει το νήμα που με κρατά.
Αξιολογώ τα πάντα ξανά, με το δικό μου μάτι, δεν κρύβομαι πίσω από πεποιθήσεις και άρθρα πίστης στέκομαι πολύ πιο πάνω από αυτά. Αναζητώ την δίκη μου αλήθεια, αυτός είναι ο σκοπός μού, ο μύθος μου. Για αυτό πρέπει να ζήσω, να συλλέξω εμπειρίες, να ακούσω κάθε διαφορετική άποψη με μετριοφροσύνη ώστε να μπορέσω να μορφοποιήσω τη ζωή γύρω από τον εαυτό μου, γιατί είμαι όσα έχω ζήσει. Το μόνο που μπορώ να ζητήσω είναι μια στοιχειώδη δόση τύχης. Τα μεγάλα πνεύματα χρειάζονται την τύχη, μια ευμενή συγκυρία των γεγονότων, χαρίζει μια περίσσεια πνεύματος, αναγκαία για την αναζήτηση κάθε αλήθειας.- Έτσι σκέφτονται τα μεγάλα πνεύματα.
2) Θέλω να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου. Μην ξεγελιέστε τα αισθήματα αμφιβολίας είναι τα τελευταία που αποβάλλονται σε εμάς ( δηλαδή δεν αποβάλλονται ποτέ). Η αναζήτηση ενός ανώτερου ιδανικού μας έχει καταστήσει εσωστρεφείς, ξαφνικά η λέξη ΄΄περίεργος΄΄ χρησιμοποιείται για να μας περιγράψει, και ο πρώτος που την χρησιμοποιεί είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πικρία ενός ανθρώπου από το να έχει ως ισχυρότερο εχθρό συνεχώς τον ίδιο του τον εαυτό. Το να αναζητάς την ευτυχία εκεί που λίγοι τολμούν καν να κοιτάξουν είναι άβολη ιδιότητα.
Συχνά μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι αυτό που κάνουμε είναι αντίθετο της ζωής καθώς διαφέρουμε τόσο πολύ από τους άλλους ζωντανούς. Στην πραγματικότητα όμως ζούμε την ζωή με τον πιο γενναίο τρόπο, ζούμε τη ζωή καθ’ αυτή. Τι ζητάμε λοιπόν; Την δύναμη να αποδεχτούμε τον εαυτό μας ως έχειν. Την δύναμη για αποδοχή της ατομικότητας μας έτσι όπως έτυχε να είναι, και ας διαφέρει πολύ από το ΄΄κανονικό΄΄. Τη δύναμη για ένα μεγάλο ναι στην μοίρα, ακόμη και για τις ατέλειες και τα λάθη μας, κάνουν την ζωή πιο ενδιαφέρουσα. Η αγάπη του εαυτού, άλλωστε πάντα βρισκόμαστε κάτω από την δική μας συντροφιά. -Έτσι σκέφτονται τα μεγάλα πνεύματα.
Έτσι και εγώ, θέλω να υποδεχτώ το νέο έτος, με την γενναιότητα ενός μεγάλου πνεύματος. Υπό το άκουσμα μελωδιών που είναι σίγουρες για τον εαυτό τους και λένε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ζωή θα ανοίξω πανιά για νέες θάλασσες, νέες πραγματικότητες. Δεν θα επιχειρήσω να αλλάξω τον εαυτό μου προς κάτι ΄΄καλύτερο΄΄, αυτό που ήταν καλύτερο χθες, είναι το χειρότερο σήμερα. Αντιθέτως θα δημιουργώ, θα δημιουργώ συνεχώς τις δικές μου αλήθειες, τα δικά μου ΄΄πρέπει΄΄, τους δικούς μου θεούς. Δεν θα ξαναβολευτώ σε καμία κατάσταση. Τα πάντα ρει… Καλή χρονιά!
Γράφει ο Καλλίμαχος Γράτσος
