Σ’ έναν ιδεατό κόσμο, η επιτυχία κάποιου μόνο χαρά μπορεί να προσφέρει στους άλλους.
Δυστυχώς όμως στον επίγειο κόσμο που ζούμε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας φθονεί o ένας τον άλλον. Το δαιμόνιο της ζήλιας καταστρέφει όλα τα καλά & αγαθά αισθήματα. Μόλις μάθουν ότι κάποιος πέτυχε κάτι, αμέσως θα αναρωτηθούν γιατί αυτός και όχι εγώ. Μόλις δουν κάποιον να χαμογελάει, θα αναρωτηθούν γιατί να περνάει αυτός καλύτερα από εμένα.
Ως ένα σημείο θα μπορούσαμε να το δικαιολογήσουμε. Όταν δεν αφορά το φιλικό περιβάλλον ενός ατόμου τότε ίσως θεωρείται πιο ”δικαιολογημένο” να ζηλέψει κάποιος την ευτυχία ενός χ ατόμου. Όταν όμως ένας φίλος ζηλεύει την καταξίωση ή την ευτυχία ενός φίλου του, τότε δεν υπάρχει δικαιολογία, δεν υπάρχει πραγματική φιλία.
Πόσο εύκολο είναι όμως ο υπέρμετρος εγωισμός που καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο την κοινωνίας μας να μην μολύνει τις φιλίες μας;
Έχετε παρατηρήσει ποτέ τον εαυτό σας πως αντιδράει σε μια πιθανή επιτυχία ενός φίλου σας ; Αν για παράδειγμα έρθει ένα πρωί και σας πει ”κέρδισα το τζόκερ” , ”βρήκα την δουλεία που ονειρευόμουν”, ”φεύγω ταξίδι στην Ευρώπη” , ”ερωτεύτηκα” πιο είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείτε;
Μήπως το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείτε είναι το γιατί αυτός και όχι εγώ ; Μήπως θα δίνατε τα πάντα για να είστε στην θέση του ; Αν είχατε ένα κουμπί το οποίο σας έδινε την δυνατότητα να κερδίσετε αυτό που έχει ο φίλος σας ,γνωρίζοντας όμως ότι θα το χάσει αυτός , θα το πατούσατε ; Είστε σίγουρη για την αντίδραση σας ; Μήπως τελικά αντί να χαρείτε με την χαρά του φίλου σας, λυπηθείτε που δεν θα ζήσετε το ίδιο ;
Δυστυχώς νομίζω ότι θα μπείτε στο δίλημμα να ζηλέψετε τον φίλο σας και αντί να χαρείτε στην πραγματικότητα να λυπηθείτε.
Αυτό όμως δεν είναι πραγματική φιλία. Στην αληθινή φιλία ο ένας χαίρεται με την χαρά του άλλου. Αν είχε ένα κουμπί μπροστά του με την επιλογή που προαναφέρθηκε, δεν θα το πατούσε για να βρεθεί στην θέση του. Οι πραγματικοί φίλοι χαίρονται όταν χαίρονται και οι φίλοι τους, λυπούνται όταν λυπούνται οι φίλοι τους & πονούν όταν πονούν οι φίλοι τους. Το να συμπάσχει ο ένας με τον άλλον είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Αν θέλετε να έχετε πραγματικούς φίλους και να είστε ευτυχισμένοι, τότε δώστε όσα περισσότερα μπορείτε στους φίλους σας, χωρίς να περιμένετε κάποιο αντάλλαγμα.
Όταν αισθάνεσαι ότι το χαμόγελο που έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο ενός ανθρώπου και πόσον μάλλον ενός φίλου σου, είναι χάρις σε εσένα, τότε νιώθεις πραγματικά τι θα πει ευτυχία και το μέγεθος της χαράς που νιώθεις είναι ανεκτίμητο.
Γράφει ο Χρήστος Μιχαηλίδης
Thessaloniki Arts and Culture
