Στις ουράνιες αστροφεγγιές
Καθρεφτίζονται του κόσμου οι φυλακές
Του Άδη τις καταχθόνιες φωνές
Της Διοτίμας ο λόγος τις εξημερώνει
Τι μπορεί να κατευνάσει του Έρωτα τα πάθη
Η μαγική του λύρα αναγεννά τα άνθη
Και ανυψώνει των σωμάτων τα κάλλη

Η Πανσέληνος μπλέκεται μες στης φαντασίας την πανσπερμία
Φωτεινή η θάλασσα τη νύχτα
Ολόγυμνη έρχεσαι εσύ σαν ουράνια σπίθα
Εύχομαι τα μάτια μου να σε αντίκρισαν στα αλήθεια
Κι αν ήσουν ψέμα από μετάξι μάγεψε με σαν καλλιτεχνία
Φωταύγεια του ήλιου η ακτίνα κατρακυλώ στου έρωτα τα σκήπτρα

Γράφει ο Γιώργος Μυλωνάς, τραγουδιστής, 4/5/2019