Ο έρωτάς σου είναι σαν ηλιοβασίλεμα·
ο ήλιος πέφτει στα νερά, έρχεται η νύχτα.

Γι’ αυτό θέλω να σε ρουφήξω, να σε καταπιώ,
να διαλυθώ στην αμφιλύκη του κορμιού σου,

όμως και συ μη στέκεσαι σαν άγαλμα,
μη μου μιλάς στον πληθυντικό,
τρύπησε το μεδούλι μου όσο μπορείς,
στράγγιξε μες στο αίμα μου τη μοναξιά σου.

Βρες τρόπους να καθυστερήσουμε τη νύχτα.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Από τη συλλογή ”Ανυπεράσπιστος καημός” (1960)

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα