Η Ευγενία Καρπούζη ή Τζένη Καρέζη, όπως τη γνώρισε και τη λάτρεψε το ελληνικό κοινό δεν ήταν σίγουρα μόνο ένα ζευγάρι όμορφα γαλανά μάτια. Η Τζένη Καρέζη ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν μια φινετσάτη γυναίκα, μια ταλαντούχα ηθοποιός, μια επαναστατική και επαναστατημένη ψυχή, μια σύζυγος, μια μητέρα …
Η Ευγενία Καρπούζη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1934 και έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας τις μεταθέσεις των γονιών της που ήταν εκπαιδευτικοί. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν μαθηματικός με καταγωγή από το Μεσολόγγι και η μητέρα της, Θεώνη, δασκάλα. Τα περισσότερα σχολικά της χρόνια τα πέρασε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στην Ελληνογαλλική Σχολή «Καλαμαρί». Στη συνέχεια, όταν μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα, τελείωσε την Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ». Εκείνα τα χρόνια γνώρισε και την τέχνη του θεάτρου, καθώς ως μαθήτρια έπαιξε στο έργο «Αντιγόνη» του Σοφοκλή στο θέατρο Rex, σε μια παράσταση των τελειοφοίτων της Σχολής «Άγιος Ιωσήφ». Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου για να πρωταγωνιστήσει επί τέσσερις δεκαετίες στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν ένας συντηρητικός άνθρωπος και στενός φίλος του Ιωάννη Μεταξά. Όπως ήταν φυσικό λοιπόν δεν δεχόταν με τίποτα η κόρη του ν’ ακολουθήσει την καριέρα της υποκριτικής. Η Καρέζη πέρασε τις εξετάσεις του Εθνικού Θεάτρου και τον πρώτο χρόνο το κράτησε κρυφό από τον πατέρα της. Όταν αυτός έμαθε την αλήθεια, της απάντησε με ένα δυνατό χαστούκι. Η Τζένη, πάντοτε δυνατή και αποφασιστική, του έπιασε το χέρι και αποκρήθηκε «Αυτό δε θα ξαναγίνει». Πήρε τη μητέρα της κι έφυγαν από το σπίτι. Αργότερα, κράτησε ελάχιστες επαφές με τον πατέρα της, με αυτόν να πηγαίνει ορισμένες φορές να τη βλέπει στο θέατρο, από τα πίσω καθίσματα.
Η κτηνωδία των Ναζί ήταν αυτή που την οδήγησε ασυναίσθητα στην πολιτικοποίησή της, όταν είδε μπροστά στα μάτια της την εκτέλεση δύο συμμαθητών της στην πλατεία Αριστοτέλους. Έπειτα, ήρθε η θεατρική παράσταση «Βίβα Ασπασία» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το 1966. Η Καρέζη συνειδητοποίησε γρήγορα, ότι το θέατρο και η πολιτική δεν είναι χώροι άσχετοι μεταξύ τους.
Στη συνέχεια, λόγω των ιστορικών πολιτικών γεγονότων και κυρίως μετά τον γάμο της με τον Κώστα Καζάκο, η Τζένη Καρέζη απέκτησε έντονη πολιτική συνείδηση, με δράση και συμμετοχή στα κοινά.
Ήταν στρατευμένη στο κομμουνιστικό κίνημα, συμμετέχοντας σε πολλές πορείες ειρήνης. Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα. Το 1973 ανέβασε μαζί με τον σύζυγό της Κώστα Καζάκο το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο», το οποίο ήταν και ο μεγάλος σταθμός της καριέρας της. Ήταν μια επιθυμία του ζευγαριού να μιλήσει με κάποιο τρόπο ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα. Η Καρέζη συνελήφθη και οδηγήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ Νέας Φιλαδελφείας, όπου και κρατήθηκε στην απομόνωση από τις 22 Νοεμβρίου ως τις 15 Δεκεμβρίου 1973.
Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου (1962-1964). Το 1967 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ γνώρισε και ερωτεύτηκε τον συμπρωταγωνιστή της Κώστα Καζάκο. Η σχέση επισημοποιήθηκε στις 5 Αυγούστου 1968, με το γάμο τους να τελείται παρουσία λίγων και αγαπημένων ανθρώπων τους. Η ζωή της άλλαξε και άνοιγε μπροστά της ένα νέο κεφάλαιο, που την έκανε να νιώθει σύμφωνα και με δικές της δηλώσεις ολοκληρωμένη. Τον επόμενο χρόνο (25 Απριλίου 1969) η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Καζάκο, που μετέπειτα ακολούθησε επίσης την υποκριτική. Η Καρέζη και ο Καζάκος παρέμειναν μαζί ως το θάνατο της το 1992.
Τον Μάρτιο του 1989, ενόσω παιζόταν η παράσταση «Βυσσινόκηπος», η παράσταση διακόπηκε και η Καρέζη ταξίδεψε για εξετάσεις στο Λονδίνο. Εκεί της διαγνώστηκε καρκίνος της μήτρας. Η Καρέζη όμως έδωσε ακόμα μια παράσταση, το «Διαμάντια και Μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, την περίοδο 1990-1991.Τότε η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε αρκετά.
Απεβίωσε στις 26 Ιουλίου 1992 τρία λεπτά πριν τα μεσάνυχτα προς 27 Ιουλίου μετά από 3ετή μάχη με τον καρκίνο. Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου. Λίγους μήνες πριν το θάνατό της είχε συγγράψει την αυτοβιογραφία της, που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατό της υπό τον τίτλο «Τετράδια Ζωής».
Στο όνομά της ιδρύθηκαν θέατρα, κινηματογράφοι και η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία «Ίδρυμα Τζένη Καρέζη», στόχος της οποίας είναι η ανακουφιστική φροντίδα για καρκινοπαθείς και ασθενείς με άλλες χρόνιες νόσους.
Διάβασε το σημείωμα που έγραψε η Τζένη Καρέζη πριν το θάνατό της …
