Ψυχή μου, κάθισε υπομονετικός θεατής.

Μην κρίνεις το έργο πριν αυτό τελειώσει.

Η πλοκή του έχει πολλές αλλαγές,
η κάθε μέρα γράφει μια καινούργια σκηνή
και η τελευταία πράξη στέφει το έργο»

Ο Ρομπ και η Αντζελα αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες με την κόρη τους Μϊντι που περνούσε πολύ ταραγμένη εφηβεία, κάνοντάς τους να αναρωτιούνται μήπως είχαν αποτύχει ως γονείς.

Την παραμονή της μέρας που η Μϊντι θα έφευγε για σπουδές, όλη η οικογένεια βγήκε έξω για φαγητό. Μόλις κάθησαν όλοι, η Μίντι έδωσε στους γονείς και στον αδελφό της από έναν φάκελο. Καθώς η οικογένεια άρχισε να διαβάζει τις κάρτες που περιείχαν οι φάκελοι, δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια τους. Η Μίντι είχε γράψει λόγια γεμάτα ειλικρίνεια, βγαλμένα από την καρδιά της, σε όλα τα μέλη της οικογένειας, ευχαριστώντας τους για τα δώρα της αγάπης που της είχαν προσφέρει και τιμώντας τους που την είχαν στηρίξει σ΄όλες τις δύσκολες στιγμές. «Εκείνη τη στιγμή», μου είπε η Αντζελα, «ένιωσα πως όλα όσα είχαμε τραβήξει άξιζαν τον κόπο».

‘Οταν προσφέρεις υπηρεσία ή στήριξη σε κάποιον άνθρωπο, μην ξεγελιέσαι από τα φαινόμενα. Οι παροδικές περιστάσεις μπορεί να μην αντανακλούν τα μακροπρόθεσμα οφέλη. Συνέχισε να προσφέρεις τα υψηλότερα δώρα που μπορείς, έχοντας πίστη πως μια μέρα θα μπορέσεις να πεις: «Αξιζε τον κόπο».

«Βοήθησέ με να προσφέρω σήμερα τις υπηρεσίες μου
χωρίς προσκόλληση στα αποτελέσματα.
εγώ θα κάνω το μέρος που μου αναλογεί
και εμπιστεύομαι σε Σένα να κάνεις το δικό σου»

Η αγάπη που επενδύω στις σχέσεις μου
επιστρέφει σε μένα μεγαλύτερη και πολλαπλάσια

Πρωτότυπο κείμενο: Alan Cohen, A deep breath of life (Hay House, 1996). Στα ελληνικά: Μια βαθιά ανάσα ζωής, σε μετάφραση Ρένας Καρακατσάνη, εκδόσεις Success Dynamics.

Πηγή: newagemama.com

Thessaloniki Arts and Culture