Είναι φορές που σε επηρεάζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων στις σχέσεις σου. Το άγχος, η αγωνία τους, η θλίψη τους, όπως και τόσα άλλα συναισθήματα σε διαπερνούν. Όχι μόνο τα συναισθήματά τους, αλλά και τα αισθήματά τους, όπως και οι σκέψεις τους, κάποιες φορές και η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους.
Αγαπάς τους ανθρώπους σου, σε προβληματίζουν όμως αυτά τα συναισθήματα. Αναρωτιέσαι «γιατί να τα νιώθω άραγε»; «Μήπως με αφορούν;» «Μήπως δεν κάνω εγώ κάτι καλά;» «Μήπως να εγκαταλείψω την προσπάθεια, μια που αυτό το συναίσθημα δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μας;»
Μια σχέσης δέσμευσης και αμοιβαιότητας σου δίνει δύναμη. Μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης είναι θεραπευτική.
Οι άνθρωποι δεν έχουμε μόνο τις καλές πλευρές μας. Έχουμε και τις δύσκολες. Έχουμε το φωτεινό μας κομμάτι, όπως και το σκοτεινό. Το σκοτεινό μας κομμάτι είναι η μοναξιά που βιώσαμε, το παράπονο που ακόμα νιώθουμε, η πικρία, ο θυμός, η θλίψη και τόσα άλλα, διαφορετικά για τον καθένα μας. Τα επικοινωνούμε ελπίζοντας οι άνθρωποι που μας αγαπούν να μας καταλάβουν. Τα επικοινωνούμε τις περισσότερες φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Ελπίζουμε όμως πάντα πως οι άνθρωποι που επιλέγουμε στη ζωή μας δεν θα τα αισθανθούν απειλητικά, δεν θα τα παρερμηνεύσουν, δεν θα τα βιώσουν ως κάτι που αφορά στη σχέση μας ή στα συναισθήματά μας προς εκείνους. Αν τα συναισθανθούν, ο πόνος θα υποχωρήσει, η σύγχυση θα καταλαγιάσει. Το ίδιο όμως και εκείνοι.
Αυτό που επιθυμούν είναι να νιώσουμε αυτό που αισθάνονται, να τους καταλάβουμε, να αγκαλιάσουμε αυτό το δύσκολο κομμάτι τους ως κάτι αγαπημένο. Και όταν το κάνουμε, γίνεται λιγότερο δύσκολο για εκείνους. Τα συναισθήματα μαλακώνουν, τα αισθήματα από το παρελθόν εξυγιαίνονται, βλέπουμε και οι δυο αυτό που υπάρχει ανάμεσα μας καθαρά, χωρίς να μεταθέτουμε σε αυτό που νιώθουμε εκείνο που βιώσαμε, αυτό που υπάρχει μέσα μας σαν εικόνα από το παρελθόν. Διακρίνουμε το αληθινό, όπου υπάρχει σεβασμός, εκτίμηση, ανταπόκριση, αμοιβαίο δόσιμο, από το μη αληθινό που είναι η μη ισότιμη συναισθηματική δέσμευση.
Δεν είναι εύκολο να μην παρερμηνεύουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν, να μην τα βιώνουμε υποτιμητικά για την προσφορά μας, απειλητικά για την πορεία της σχέσης μας. Για να τα κατανοήσουμε, χρειάζεται να κάνουμε στην άκρη τον εγωκεντρισμό μας, την τάση μας να τα θέλουμε όλα καλά στις σχέσεις μας, το μύθο της εξιδανίκευσης που μας παραπέμπει σε μοντέλα σχέσεων που μπορούν να λειτουργήσουν μοναχά στη φαντασίωσή μας και βέβαια να τα βάλουμε με τον τιτάνα των στερεοτύπων μας που μας αποπροσανατολίζει σχετικά με το τι θέλουμε, τι μας κάνει καλό από εκείνο που μας επηρεάζει αρνητικά.
Χρειάζεται να μάθουμε την ψυχή μας για να νιώσουμε την ψυχή των ανθρώπων που αγαπάμε. Χρειάζεται να αποδεχτούμε το δικό μας δύσκολο κομμάτι, να το αγκαλιάσουμε με σκοπό να το κατανοήσουμε, ώστε να μην μας πληγώνει πια για να μην πληγώνουμε με αυτό τους ανθρώπους μας. Και όταν το αγκαλιάσουμε, μπορούμε πολύ πιο εύκολα να εκτιμήσουμε την ποιότητα της δέσμευσης, να της δώσουμε την αξία και τη σημασία που έχει, και άρα κάθε δύσκολο κομμάτι των ανθρώπων που αγαπάμε να αρχίσουμε να το βλέπουμε και εκείνο ως κάτι αγαπημένο, που έχει τη δική του θέση στην καρδιά μας.
Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας
