Για πάρα πολλούς ανθρώπους τα 30 είναι μια κομβική ηλικία για τη ζωή τους. Είναι τα πρώτα «-άντα» που συναντάνε καθώς μεγαλώνουν και αυτό από μόνο του είναι ικανό για ψυχολογικές μεταπτώσεις.

Στα 30 υπάρχει ένα καμπανάκι μέσα μας που ηχεί και το οποίο μας ωθεί σε αλλαγές. Η ηλικία των 30 είναι μια ηλικία μεταβάσεων και μπορεί εύκολα να περιγραφεί ως η ηλικία των αλλαγών. Και μια από τις πιο… «τρανταχτές» αλλαγές στα 30 έχει να κάνει με εκείνη της φιλίας.

Είναι πολύ συχνά επαλαμβανόμενο για να μπορεί να είναι τυχαίο: πολλοί άνθρωποι βρίσκουν νέους φίλους στα 30, αλλάζουν τις παρέες τους, ξεκόβουν με ανθρώπους που είχαν συνηθίσει να είναι στη ζωή τους. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

Μια συνηθισμένη διαδικασία που λαμβάνει χώρα μέσα μας κατά την ηλικία των 30 είναι η διαδικασία του απολογισμού. Κοιτάμε πίσω μας και συγκρίνουμε όσα έχουμε περάσει σε σχέση με το πως θα θέλαμε να είναι η ζωή μας. Και κάπου εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι πολλές φιλικές σχέσεις δεν μας γεμίζουν ουσιωδώς.

Είναι άλλωστε και ο προσωπικός χρόνος που όσο πάει γίνεται όλο και λίγος. Οι υποχρεώσεις μας κατακλύζουν και κάθε φορά που έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας δεν θέλουμε να τον σπαταλάμε χωρίς νόημα. Και κάπου εκεί καταλαβαίνουμε ότι πολλοί φίλοι μας δεν είναι τόσο σημαντικοί ώστε να χωρέσουν στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας.

Κάπως έτσι, παλιοί φίλοι φεύγουν από τη ζωή μας, νέοι μπαίνουν σε αυτοί ή φίλοι που δεν ήταν τόσο σημαντικοί αναβαθμίζονται στο μυαλό μας με τρόπο που δεν είχαμε φανταστεί. Και αν αυτό φέρνει αρχικά μια αμηχανία και μια παγωμάρα, στη συνέχεια καταλαβαίνουμε πως είναι απόλυτα υγιές.

Τα 30 είναι η ηλικία των βασικών προτεραιοτήτων. Συνεπώς, μια φιλία που δεν αντέχει όταν αυτά φτάνουν, είναι μια φιλία που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ποτέ δυνατή. Ή απλά μια φιλία που αντιστοιχούσε σε μια άλλη περίοδο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από αυτό.