Σήμερα λέμε να μιλήσουμε για δικαιοσύνη και τιμωρία…
Ήταν ένα καυτό απόγευμα στη Μεσοποταμία και ο Αρίν ήταν αποφασισμένος να βρει τροφή για την πεινασμένη οικογένειά του. Τα μάτια του στράφηκαν προς ένα μικρό πάγκο που πουλούσε ψωμιά. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρώς καθώς πλησίαζε το καρβέλι, ωστόσο το άρπαξε.
Η πράξη του δεν πέρασε απαρατήρητη. Ένα σκληρό χέρι στον ώμο τον σταμάτησε. Ήταν ο έμπορος, ένας γέρος με ζαρωμένο δέρμα και βλέμμα από ατσάλι. “Κλέφτης!” ούρλιαξε γεμάτος οργή. Ο Αρίν οδηγήθηκε στο δικαστήριο, μια επιβλητική κατασκευή από πέτρα και ξύλο, όπου οι κριτές της πόλης κάθονταν ψηλά, βλέποντας προς τους πολίτες με αυστηρότητα. Εδώ, ένιωσε ότι βρισκόταν αντιμέτωπος με κάτι περισσότερο από ανθρώπινα βλέμματα.
Η επιτροπή ήταν παράξενη. Εκεί, καθόταν ο Πλάτωνας και ο Βούδας, φορώντας ένα χιτώνα από πορτοκαλί ύφασμα. Στο πλάι του ο Ιησούς, με τα μακριά του μαλλιά και την καλοσύνη στα μάτια. Στη συνέχεια, ο Μωυσής, ο Αμερικανός ιθαγενής Τζερόνιμο, ο Κομφούκιος, ο Γκάντι, ο Νίτσε, και ο Μακιαβέλι.
Μακιαβέλι: “Η κλοπή είναι μια σοβαρή παράβαση και θα πρέπει η τιμωρία να είναι παραδειγματική ώστε να μην το ξανακάνει κανένας άλλος στο μέλλον”. “Προτείνω να καταδικαστεί σε θάνατο και στη συνέχεια να τον τεμαχίσουν και να κρεμάσουν από ένα κομμάτι του νεαρού σε κάθε πόλη”.
Βούδας: “Ω, μα δεν υπάρχει λόγος για τέτοια τιμωρία. Καλύτερα να ακολουθήσει τώρα την οκταπλή ατραπό της απελευθέρωσης και στην επόμενη ζωή να ξεπληρώσει το κάρμα του”.
Μωυσής: (Χτυπώντας το τραπέζι): “Πιστεύω ότι το πλέον δίκαιο είναι να του κόψουμε το χέρι ώστε να μην το ξανακάνει”.
Νίτσε: “Το μόνο δίκαιο είναι να μην υπάρξει καμία τιμωρία. Πήγαινε παιδί μου και άλλη φορά φρόντισε να μην σε πιάσουν”.
Ιησούς: “Μόνο η αγάπη μπορεί να θεραπεύσει. Αν υπάρχει κάποιος αναμάρτητος, ας ορίσει εκείνος την ποινή”. Και στρεφόμενος προς τον έμπορα λέει “Δώσε άλλο ένα καρβέλι ψωμί στο αγόρι”.
Πλάτωνας: “Μα δεν βλέπετε ότι αυτός ο νέος είναι η απόδειξη της αποτυχίας των θεσμών και της κοινωνίας, που δεν του παρείχε ψωμί ώστε να μην χρειαστεί να κλέψει εξαρχής; Προτείνω να καλέσουμε τον υπουργό ψωμιού και να του δώσουμε εντολή να προσφέρει κάθε μέρα ψωμί σε όλες τις φτωχές οικογένειες ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να κλέψουν”.
Γκάντι (απευθυνόμενος στο αγόρι): “Πραγματικά στεναχωρήθηκα με την πράξη σου. Γι’ αυτό, θα πληρώσω εγώ τον έμπορο για το ψωμί που έκλεψες και στη συνέχεια δεν θα ξαναφάω ψωμί μέχρι να καταλάβω πού απέτυχα ως μέλος της κοινωνίας”.
Κομφούκιος:“Το παιδί έχει υποφέρει αρκετά και μόνο που το έπιασαν. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Προτείνω να ενισχύσουμε το σύστημα παιδείας ώστε να αποκτήσουν όλα τα παιδιά τα ήθη και τις αρετές που χρειάζονται προκειμένου να μην κλέβουν.”
Τζερόνιμο: “Συνάδελφοι, για ποια κλοπή μιλάμε; Σε ποιον ανήκει το ψωμί; Στη Γη. Κανείς δεν δημιούργησε τίποτα και δεν είναι κάτοχος οποιουδήποτε πράγματος. Όλα ανήκουν στη μητέρα φύση. Άρα, για εμένα, δεν υφίσταται λόγος για αυτή τη συνεδρίαση”.
Και έτσι, η επιτροπή δεν κατάφερε να βγάλει μια απόφαση και ο Αρίν έφυγε χωρίς καμία τιμωρία αλλά με πολλή τροφή για σκέψη”.
Tip of the Day:
Ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική… Αυτό που για σένα είναι σίγουρα δίκαιο, για κάποιον άλλον ίσως είναι απόλυτα άδικο. Ένα όμως είναι κοινό: ότι όλοι κρίνουμε με βάση κάποιο αξιακό σύστημα. Οι αξίες μας, μάς δείχνουν τι είναι δίκαιο και τι άδικο, καλό ή κακό. Γι’αυτό σήμερα θέλω να σου πω πριν εκφράσεις την άποψή σου με απόλυτο τρόπο σε κάποιον, να σκεφτείς πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι δικές του αξίες…
Γράφει η Claire Styliara, Chief of SayYessers
Πηγή: sayyestothepress.gr, ΤΕΥΧΟΣ #635, Μάρτιος 2024
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα
