Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου μας δίνει τη συνταγή των αυγών από το ”Μαγειρεύοντας μ΄ένα Ψάρι”…
Υλικά:
κάμποσα αυγά σφιχτά (ανεξαρτήτως χρώματος…)
1 μεγάλη πατάτα
2 – 3 πολύχρωμες πιπεριές
1 κολοκύθι
1 καρότο
1 κρεμμύδι φρέσκο
άνηθος
κάπαρη
λάδι
ξίδι
μουστάρδα
ρίγανη
πάπρικα γλυκιά
μερικές σταγόνες γάλα εβαπορέ
Εκτέλεση:
Δυσκολεύτηκα αρκετά μα τον ξέχασα. Ύστερα, σου λένε, ξεχνάνε εύκολα οι Ιχθείς. Δεν είδα καμία ευκολία. Οι άλλοι πού την είδαν και μου χαλάνε το όνομα; Φήμες κακόβουλες, δίχως υπόσταση. Επειδή ξεχνάμε να σε πάρουμε τηλέφωνο; Επειδή ξεχνάμε το εισιτήριο στο σπίτι και χάνουμε το πλοίο; Επειδή αφήνουμε το θερμοσίφωνα αναμμένο και πάμε για ψώνια και, στα ψώνια που πάμε, ξεχνάμε τα μισά; Σιγά τ’ αυγά! Είναι θέματα αυτά; Αυγά είπα; Πότε είπα αυγά; Α, τώρα! Την τελευταία φορά που το είχα ξαναπεί ήταν Χριστούγεννα. Τώρα είναι Πάσχα κι, όπως πολύ καλά θυμάμαι –παρά τις αστρολογικές κακοήθειες–, και τότε για Πάσχα μιλούσα. Για το μεγαλείο της Ανάστασης που σε κάνει να αδιαφορείς για τη Γέννηση, ακόμη κι αν είναι του ίδιου του Χριστού…
Ο θάνατος καταπατήθηκε σαν τσόφλι στο πλακάκι. Σαν ξερό φύλλο από γαλότσα λασπωμένη. Τσόφλια θρυμματισμένα σε σακούλες σκουπιδιών… Ό,τι ώρα και να με πετύχεις, τούτες τις μέρες, ένα αυγό ξεφλουδίζω. Ένα αυγό ξεφλουδίζω, από την πιατέλα με τα ραγισμένα. Κάποια δεν άντεξαν στο βράσιμο. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές, ούτε την ίδια αντίδραση στις ίδιες συνθήκες. Το κόβω σε ροδέλες, του ανοίγω τα πέταλα, το ραντίζω λάδι, ξίδι. Άνθος σε δαντελωτό πιατάκι με κουκίδες. Αλατοπίπερο. Το καμαρώνω. Ολόκληρη ιεροτελεστία για ένα ταπεινό αυγό… Μα, άμα δε δώσεις σημασία στα μικρά, πώς θα ξέρεις να τη δώσεις στα μεγάλα; Αυτά διδάσκονται μαζί, όχι χώρια. Μαζί μού τα έμαθαν εμένα, γι’ αυτό και δεν τα ξεχωρίζω.
Ξεφλουδίζω κι άλλα. Μου άνοιξε η όρεξη. Προσπαθώ να θυμηθώ αν ήταν κάποτε κλειστή. Μνήμη ψαριού. Κόβω στα τέσσερα τ’ αυγά και τ’ αφήνω στην αναμονή. Βράζω πατάτα σε χοντρές ροδέλες. Σε ελάχιστο νερό, για να κρατάει την ουσία της. Προσθέτω και λίγο γάλα εβαπορέ, ίσα για την ιδέα. Μαραίνω πιπεριές στο μικρό τηγάνι. Όλο το Μεγαλοβδόμαδο τα κακόμοιρα τα λαχανικά προσμένανε τ’ αυγά. Τώρα σειρά τους! Ας περιμένουν εκείνα… Κόβω ψιλό – ψιλό τον άνηθο, το φρέσκο κρεμμύδι, το ωμό κολοκύθι, το καρότο. Όλα μαζί τα βάζω σε μεγάλο μπολ με τις πατάτες που αχνίζουν και τις πιπεριές που ξεθεώθηκαν. Τα περιχύνω με ένα μίγμα χρυσαφί: λαδάκι, ξίδι, μουστάρδα, λίγη ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά.
Στολίζω με τεταρτημόρια αυγών και με σφαιρίδια κάπαρης. Διδάσκομαι ζωή χαζεύοντας το πιάτο. Η χρήσιμη συνεργασία του πριν με το μετά για τη γεύση του τώρα… Πλουμιστό αυγό και μονότονη πατάτα! Χαρά και θλίψη. Αρτήσιμο και νηστίσιμο. Αυτό που γλεντάει τη μετά θάνατον ζωή κι αυτό που πενθούσε τον πριν την Ανάσταση θάνατο. Στο ίδιο πιρούνι, που μου ακουμπά στο στόμα την αλήθεια.
Τα αυγά κατέφθασαν αφότου έληξε η θητεία της νερόβραστης πατάτας. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς από πού έρχεται. Το βεβαιώνω κι εγώ αυτό, που ξεχνάω πολλά κι ας μην το παραδέχομαι. Καλή ώρα, το μάτι της κουζίνας ανοιχτό…
Η φωτογραφία του άρθρου είναι της Βάσιας Αναγνωστοπούλου
Περισσότερες συνταγές της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, στο βιβλίο ”Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίτανος.
Για παραγγελίες στο www.ekdoseis-itanos.gr
