Οι μεγάλες αλήθειες δεν ειπώθηκαν ποτέ κάτω από ιδανικές συνθήκες.

Ας μιλήσουμε ανοιχτά για την υποταγή των πάντων στην άνευ όρων και ορίων επίτευξη της ατομικής ηδονής -γι’ αυτό που πολλοί αγαπούν με πάθος κι ακόμα περισσότεροι, ιδιαίτερα μετά το μέτριο, πλην όμως πολυδιαβασμένο light πορνό love story «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», θα θέλανε να δοκιμάσουν έστω και μια φορά.

Πόση ένταση αντέχεις; Πόση αλήθεια στα μάτια;

Θεωρώ επιτακτική ανάγκη αυτή την εποχή της απόλυτης σύγχυσης, της οικονομικής κρίσης και της κρίσης των αξιών, να αναφέρομαι σε ανθρώπους που σε εποχές ομολογουμένως πιο δύσκολες από τις δικές μας, ανάμεσα σε πολέμους και ξεριζωμούς, βρήκαν την δύναμη να τολμήσουν, να αψηφήσουν κοινωνικούς φραγμούς και κανόνες και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους πληρώνοντας το τίμημα και εξαργυρώνοντας τις επιλογές σε εμπειρίες.

Είχες γεννηθεί γι’ αυτή τη στιγμή. Ήσουν έτοιμος από χρόνια. Σου έγνεφε καιρό, φλέρταρε μαζί σου και τελικά σου δόθηκε. Μια στιγμή που κράτησε μια αιωνιότητα ή μια αιωνιότητα που κράτησε μια στιγμή.

Κλισέ.
Κλισέ εξ’ ορισμού είναι οτιδήποτε τυποποιημένο και πολυχρησιμοποιημένο, τετριμμένο ή κοινότυπο.

Ας μιλήσουμε για πράξεις. Όχι για όλων των ειδών τις πράξεις, μόνο για τις λάθος. Για τα λάθη σου, μικρά ή μεγάλα.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αλήθειες.

Αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι αυτούς που νυχθημερόν φοράνε ένα καλογυαλισμένο, ατσαλάκωτο εαυτό με τη μόνιμα παγωμένη κύρτωση χειλιών που ονομάζουν χαμόγελο.

Δεν άντεξες το βάρος της συναισθηματικής ήττας σου. Άφησες εκείνο το απροσδιόριστο αίσθημα ανησυχίας να σε κυριέψει. Γρατσούνισε τα μέσα σου και μάτωσε τα ευαίσθητα σημεία σου. Ένιωσες ανήμπορος ν’ αντιδράσεις. Δεν αντιστάθηκες. Το άφησες να σε κυριέψει.

Διαβάζοντας τώρα τελευταία το βιβλίο του Tom Robbins «Το άρωμα του ονείρου» έπεσα πάνω στην ιστορία του Αλομπάρ.

Την κοίταζε με μάτια που πρόδιδαν την αγωνία του.
«Θα ‘ρθεις;» της είπε όσο πιο ψιθυριστά μπορούσε από φόβο μήπως οι λέξεις την τρομάξουν.

Μια μέρα, ένας άνθρωπος που είχε φοβία με το χρόνο και την πίεση που του δημιουργούσαν οι προθεσμίες στη δουλειά και το πρόγραμμα της καθημερινότητάς του, αποφάσισε να επισκεφτεί ένα σοφό γέροντα για τον οποίο είχε ακούσει πως γιατρεύει περιπτώσεις εμμονής σαν τη δική του.

Ωριμάζουμε, ίσως. Γερνάμε, σίγουρα. Μεγαλώνουμε όμως;