Το πιο σύντομο κείμενο για τα απωθημένα, από τον Φίλιπ Ροθ
Τα απωθημένα, ξέρεις, δεν φυτρώνουν στα δέντρα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
Τα απωθημένα, ξέρεις, δεν φυτρώνουν στα δέντρα.
Σ` αυτήν τη χώρα δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για τα πρωινά…
Πέταξέ τα όλα κράτησε μόνο τούτα τα λίγα.
Το πρόβλημα δεν είναι ο θάνατος: είναι η αθανασία…
Δεν μ’ αρέσει να δουλεύω με ερωτεύμενους…
Η μοναδική ψύχωση που επιθυμούν οι πάντες: “έρωτας”…
Η εκπαίδευση ενός παιδιού είναι σαν να κρατάς μια πλάκα σαπούνι στο χέρι…
Ξέρεις τι θα ‘θελα να σου πω;
Την ξέρω τη φυλή σας. Αποτελείται από πρόβατα.
Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω…
‘Οταν βλέπεις συνέχεια τα ίδια πρόσωπα, στο τέλος καταλήγουν να γίνουν κομμάτι της ζωής σου…
Αγαπητέ μου φίλε, αλίμονο στον άνθρωπο που δεν απότυχε ποτέ.
Ζωή που τη ζούμε για τό αυριο, θα είναι πάντοτε…
Όλοι έχουμε ανάγκη να μας κοιτάνε. Ανάλογα με το τί είδους είναι το βλέμμα κάτω απ΄το οποίο θέλουμε να ζούμε, μπορούμε να καταταγούμε σε 4 κατηγορίες: