Βρίσκεται στην Κωνσταντινουπόλεως 49, στη Θεσσαλονίκη και είναι έργο του περίφημου Ιταλού Αρχιτέκτονα Pietro Arrigoni, του δημιουργού μεταξύ άλλων της Casa Bianca και της “πολύχρωμης” Βίλας Αχμέτ Καπαντζή
Το κτήριο σχεδιάστηκε το 1904 όταν και ξεκίνησε η ανέγερσή του και ολοκληρώθηκε το 1908. Ήταν προσωπικό έργο του ιατρού Μωύς Μισραχή,ο οποίος ήταν εγγονός του Λάζαρου Αλλατίνι και ανηψιός του ιατρού Μωύς Αλλατίνι. Ο Μισραχή εξασφάλισε χορηγία της Βαρόνης Κλάρας ντε Χιρς η οποία 200.000 χρυσά φράγκα και επέβλεψε ο ίδιος την ανέγερσή του με κάθε λεπτομέρεια. Εγκαινιάστηκε το 1908 και σκοπός του ήταν η εξυπηρέτηση της Ισραηλινής κοινότητας.
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι υπήρχαν κοινοτικά νοσοκομεία που απευθύνονταν κυρίως σε μέλη της κοινότητάς τους. Ελληνικό, Ιταλικό, Εβραϊκό κλπ.
Όπως και το Δημοτικό (σημερινό Άγιος Δημήτριος απου απευθύνονταν σε όλους.
Στα κοινοτικά δεν απαγορευόταν η προσέλευση ασθενών άλλων κοινοτήτων, απλά είναι κάτι που δεν συνηθιζόταν καθώς ούτε οι οι ίδιοι οι ασθενείς δεν εμπιστευόντουσαν την υγεία τους σε γιατρούς άλλης κοινότητας και θρησκείας.
Τα εγκαίνια του νοσοκομείου έγιναν με κάθε επισημότητα, παρουσία του βαλή και των προξένων. Όταν μάλιστα τελείωσε η τελετή, εκατοντάδες νέοι αφού έραναν με λουλούδια τον Μισραχή, τον μετέφεραν στο σπίτι του στις πλάτες του.
Το 1941 το χρησιμοποίησε ο Γερμανικός στρατός, στη συνέχεια τα Αγγλικά στρατεύματα και τέλος ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έως το 1950.
Τότε μεταφέρθηκε σ’ αυτό το κτήριο το Λαϊκό Νοσοκομείο (από Ολύμπου 13, Καπναποθήκη Χριστοφίδου).
Το 1951 παραχωρήθηκε από την Ισραηλινή κοινότητα στο Ελληνικό δημόσιο, υπό τον όρο να διατηρηθεί η επιγραφή του ονόματος της βαρώνης Χιρς. Αν κι αυτό τηρήθηκε αρχικά, σήμερα η επιγραφή δεν διακρίνεται πλέον κι από τα ονόματα των υπολοίπων Θεσσαλονικέων Εβραίων δωρητών, που ήταν αναρτημένα σε μαρμάρινες πλάκες στον χώρο υποδοχής δεξιά από τη σκάλα, άλλα έχουν αφαιρεθεί κι άλλα ασβεστωθεί.
Το 1962 ονομάστηκε “Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο” όπως παραμένει μέχρι σήμερα.
Φωτογραφίες αρχείου καθώς και πληροφορίες από την ομάδα “Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης”
Κείμενο – φωτογραφίες: Δημήτρης Συμεωνίδης
