Κάθε έργο του Poselli και μια ιστορία. Όταν τέλειωσε το κτίριο του κονακιού (Διοικητηρίου), παράλληλα με άλλα έργα ο Poselli άρχισε να κτίζει τη Βίλα Αλλατίνι.
Ήταν Εβραίοι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλέμποροι ιταλικής υπηκοότητας οι Αλλατίνι και πάμπλουτοι και θέλανε κάτι ωραίο.
Άρχισαν λοιπόν να σκάβουν βαθιά θεμέλια, διότι θέλανε να γίνει με 3 ορόφους και βαθιά υπόγεια (από ό,τι μου είπαν οι δικοί μου, στο υπόγειο υπήρχαν 2 πλυσταριά, κελλάρια και μεγάλη κουζίνα).
Σκάβοντας λοιπόν οι εργάτες, ξαφνικά σταματήσανε και φωνάξανε τον Vitaliano Poselli. Τι συνέβαινε; Είχαν βρει ένα πελώριο ανθρώπινο σκελετό τριγυρισμένο από χρυσούς αμφορείς, κανάτια και άλλα αντικείμενα, όλα από ατόφιο χρυσάφι που λαμποκοπούσανε.
Όλοι μαζί οι εργάτες φώναζαν: “Σινιόρ Vitaliano, αυτά είναι δικά σου.”
“Όχι παιδιά” είπε ο Poselli. “Αυτά είνα του Αλλατίνι και πρέπει να ‘ρθει να τα πάρει.
Έτσι και έγινε. Ήρθε ο Αλλατίνι, τα πήρε και αμέσως τα φευγάδισε στο εξωτερικό. Που; Κανείς δεν ξεύρει (καημένη Ελλαδίτσα, ξεσκίζανε τα σπλάχνα σου και παίρνανε τους θησαυρούς σου). Ποιος όμως να ενδιαφερθεί; Ελληνικό κράτος δεν υπήρχε, ήταν το 1895 και οι Τούρκοι έλεγαν: “Μια και βρέθηκαν στο οικόπεδό του είναι δικά του.”
Τώρα όμως υπήρχε το πρόβλημα της ταφής του σκελετού. “Να τον βγάλουμε από εδώ και να τον θάψουμε αλλού” είπε ο Αλλατίνι.
“Εγώ σταματώ” είπε ο Poselli. “Κάνετε εσείς τη βίλα.”
Και λοταν ρώτησε ο Αλλατίνι γιατί, ο Poselli του απάντησε: “Voglio per lui la parce eterna” (“Θέλω γι’ αυτόν την αιώνια ειρήνη”), δηλαδή να μην πειράζανε τον σκελετό.
“Και πως θα γίνει;” ρωτάει ο Αλλατίνι
“Θ’ αλλάξω τα σχέδια και πάνω στον τάφο του νεκρού θα κάνω την κεντρική σκάλα”
Έτσι κι έγινε.
Κάτω από τη μεγάλη πέτρινη μαρμάρινη σκάλα της Βίλας Αλατίνι (κτίριο Περιφέρειας πλέον), υπάρχει ο σκελετός ενός Αρχαίου Έλληνα. Εσείς που την ανεβαίνετε ή την κατεβαίνετε, κάντε μια προσευχή για την ψυχή του και μία για τον Vitaliano Poselli, που ήταν άνθρωπος με αρχές και αισθήματα.
Από το βιβλίο της Ζωρζέττα Ποζέλλι (εγγονή του Poselli), “Ο Vitaliano Poselli της Θεσσαλονίκης”, εκδ. Universal Studio Press
