Το Πανόραμα ήταν κάποτε ένας αφιλόξενος σχεδόν έρημος τόπος.
Υπήρχαν κάποιες λίγες, φτωχές οικογένειες Τούρκων, οι οποίες ζούσαν από την κτηνοτροφία και οι οποίες γρήγορα έφυγαν και άφησαν εγκαταλελειμμένες παράγκες.

Οι πρώτοι πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή ήταν από την Πύγα της Μικράς Ασίας το 1914.
Το 1919, μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, ένα δεύτερο κύμα από Πόντιους πρόσφυγες άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα. Κυρίως από τον Καύκασο.
Πρώτος τόπος εγκατάστασης ήταν η Καλαμαριά για 2 λόγους. Ο ένας ήταν ότι υπήρχαν εγκαταστάσεις προσφυγικού καταυλισμού και ο άλλος ότι θα μπορούσαν να ασχοληθούν με την αλιεία και το εμπόριο, ενώ ήταν κοντά στην πόλη και στο τέρμα του τραμ.

Πολλοί ωστόσο ήταν ανήσυχοι και έψαχναν άλλες λύσεις.
Καθώς μάλιστα, έχοντας διαπρέψει ως εργατοτεχνίτες και έμποροι στην Τσαρική Ρωσία, είχαν πλήρη αντίληψη πόσο σημαντική ήταν για την εξέλιξή τους η τουριστική προοπτική του τόπου τους.

Έτσι ανακάλυψαν το Αρσακλί. Ο οποίος, αν και έρημος και άγονος τόπος, είχε δύο βασικά πλεονεκτήματα: ότι βρισκόταν κοντά στη μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης με το εμπορικό λιμάνι και πρόσφερε καταπληκτική Θέα, χαρακτηριστικό που Θα αποτελούσε πόλο έλξης για τούς τουρίστες.
Αποφασισαν λοιπόν να εγκατασταθούν σε αυτόν τον νέο τόπο, να δουλέψουν σκληρά σε κτηνοτροφία κυρίως (κατέβαιναν με τα γαϊδουράκια τους και μοίραζαν γάλα σε σπίτια και ζαχαροπλαστεία) και στη συνέχεια να δουν την εξέλιξή του οικισμού τους.

Η αλλαγή της ονομασίας:

“Μια μέρα του 1924 ο τότε πρόεδρος της Πυλαίας (Γιαννούδης) ήρθε στο Αρσακλή να επισκεφθεί τον φίλο του πάρεδρο του οικισμού Λάζαρο Παναγιωτίδη. Αφού ήπιαν το καφεδάκι τους τον ξενάγησε ο Παναγιωτίδης στον οικισμό για να του δείξει τα προβλήματά του.

Όταν ανέβηκαν στον Καρά-Τεπέ (λόφο της Ανάληψης) για να θαυμάσουν το τοπίο ήταν η ώρα του ηλιοβασιλέματος και η πόλη της Θεσσαλονίκης καθρεφτιζόταν στα καταγάλανα νερά του Θερμαϊκού Κόλπου. Τότε ο πρόεδρος της Πυλαίας αναφώνησε και βροντοφώναξε, τί Αρσακλή μου λες, εδώ είναι Πανόραμα.

«Τώρα το Αρσακλή θα το λέμε Πανόραμα»
Έτσι ο πρόεδρος της Πυλαίας έγινε ο νονός του οικισμού.
Με την μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των νέων προσφύγων στο Αρσακλή ο πληθυσμός αυξήθηκε κι έτσι σύμφωνα με το νόμο μπορούσε να γίνει Κοινότητα.
Πηγή: Γιώργος Αμβροσιάδης, Πανόραμα 1912-1944 όσα έζησα και όσα μου αφηγήθηκαν” από έρευνα του Παναγιώτη Δόμβρου.