Όπως μας διηγείται η εγγονή του Vitaliano Pozelli, η Ζωρζέττα Ποζέλι, στο βιβλίο της “Ο Vitaliano Poselli της Θεσσαλονίκης”, εκδόσεις Universal Studio Press:
Όταν επέστρεψε ο Ποζέλι από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη, συνήθιζε να πηγαίνει σε μια μικρή ξύλινη εκκλησία του Santo Stefano.
Εκεί έγινε φίλος με έναν σπουδαίο καθολικό ιερέα, τον don Bosco ο οποίος του ανέθεσε να κτίσει μια μεγάλη εκκλησία, τον Santo Stefano πάλι, αλλά με μάρμαρα, κολώνες και τον δικό της ρυθμό.
Η εκκλησία έγινε υπέροχη παρά το μικρό μέγεθός της και ο Vitaliano Poselli συνέχισε να πηγαίνει μόνο εκεί. Και εκεί σφραγίστηκε η ζωή του.
Μια Κυριακή τραγουδούσαν με αρμόνιο κάποιες κοπέλες, οι οποίες -και κυρίως η σολίστ – εντυπωσίασαν τον Ποζέλι και έτσι ρώτησε τον don Bosco ποιες ήταν.
“Η χορωδία αποτελείται από μοναχές, η σολίστ είναι ανηψιά μου, κόρη της αδελφής μου που τώρα ήρθε από την Perugia και είναι καλόγρια και αυτή”.
“Θα ήθελα να τη συγχαρώ don Bosco”
Την φωνάζει και έρχεται. Ήταν κοντούλα, 1 και 50, ζωηρή, λεπτή και όμορφη.
Ο Poselli τάχασε και μπρος στον θείο της της είπε αστειευόμενος:
“‘Α! εσείς είστε η σολίστα; Νόμιζα ότι ήταν άγγελοι που κατέβηκαν από τον ουρανό. Αν δεν ήσασταν καλόγρια θα σας απήγαγα”
“Απαγάγετέ με. Δεν είμαι ακόμα καλόγρια, είμαι δόκιμη, σε έναν χρόνο θα ορκιστώ”
“Σύνελθε, τι είναι αυτά που λες” της είπε ο θείος της.
“Γιατί θείε; Δεν ήθελα να γίνω καλόγρια, η οικογένειά μου με υποχρέωσε”
Και έτσι ήταν. Δύσκολα χρόνια για την Ιταλία και την οικογένειά της. Και νάχεις τη μεγάλη κόρη να τραγουδά όλη μέρα και να τρέχει από παράθυρο σε παράθυρο και να ξεσηκώνει τη γειτονιά και να την κυνηγάνε οι γονείς της να μαζευτεί στο σπίτι!
“Καλόγρια λοιπόν και εκεί να τραγουδάς όλη μέρα στην εκκλησία”
Ακούγοντας αυτά ο Ποζέλι τάχασε και πάλι. Ήταν πολύ όμορφη η καλόγρια, ζωηρούλα και μόνο δεκαοκτώ ετών ενώ αυτός πενήντα.
Και δεχόταν να γα γίνει γυναίκα του έστω και με απαγωγή!
Ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση ο don Bosco είπε:
“Δεν χρειάζεται απαγωγή. Θα σας παντρέψω εγώ αλλά θα φύγετε από την Κωνσταντινούπολη, για να μην γίνετε κακό παράδειγμα στις άλλες καλόγριες και ξεσηκωθούν να φύγουν.”
Έτσι ο Poselli παρουσιάστηκε στις τουρκικές αρχές και ζήτησε να λύσουν τη συμφωνία και να φύγει από την Κωνσταντινούπολη.
Η συνέχεια;
Ήρθε στη Θεσσαλονίκη (1888) σαν επίσημος αρχιτέκτονας του Σουλτάνου και έζησε πάρα πολύ ευτυχισμένος με τη γυναίκα του, την οποία λάτρευε και πρόσεχε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Κείμενο: Ζωρζέττα Ποζέλι, στο βιβλίο της “Ο Vitaliano Poselli της Θεσσαλονίκης”, εκδόσεις Universal Studio Press
Ευτυχώς για μας γιατί έτσι απολαμβάνουμε ακόμα “Τα καταπληκτικά κτήρια του Vitaliano Poselli στη Θεσσαλονίκη”
***Η φωτογραφία είναι από το πρώτο έργο που έκτισε στη Θεσσαλονίκη στην επιστροφή του, το ¨Κονάκι” (Διοικητήριο).
