Εργάτης αργοκίνητος, όλο δρεπάνια αλλάζει, συλλογίστηκε η Ρίτσα, η κομμώτρια, καταπίνοντας λαίμαργα μια τεράστια γουλιά CHARDONNAY Γεροβασιλείου. Έπειτα ανασήκωσε τα φρύδια… Η 22η υποψήφια βοηθός πιστολάκι, ονόματι Τζένη, άλλαζε πότε χέρι, πότε βούρτσα, πότε σεσουάρ, καταβάλοντας ιδρωμένες προσπάθειες να περάσει το τεστ, που τί ήταν; Ένα απλούστατο ίσιωμα μαλλιού.

– Αχ, αχ, αχ, κυρία Ρίτσα μου.
– Αχ, λέω κι εγώ.
– Μπλοκάρω, δυσκολεύομαι.
– Γιατί;
– Λίγο το τρακ, λίγο που με δώσατε κούκλα. Με κούκλα εγώ, δεν δύναμαι.
– Με τί δύνασαι εσύ;
– Με ψυχή αληθινή. Με πελάτισσα. Να με μιλάει, να έχει τον αβόλευτο, να μαθαίνω νέα της, να ξέρω αν έχει γκόμενο, τι δουλειά κάνει, από που ψωνίζει εσώρουχα, τι ζώδιο είναι, αν ακούει Lemonostifel. Να ξέρω τέλος πάντων.
– Ίσιωνε Τζενάκι, γιατί θέλω να ξέρω κι εγώ.
– Καθίστε εσείς κυρία Ρίτσα μου, να σας ισιώσω το μαλλάκι σας. Καθίστε και θα δείτε τι αγγέλους κάνω, όταν βρίσκω ουσιαστική επαφή.

Δεν είδε αγγέλους η Ρίτσα. Μονάχα βελζεβούληδες είδε, να βγαίνουν ορεξάτοι απ’ το ίδιο της το στόμα. Και τη Τζένη να της τραβολογά το μαλλί σα να δένει κοκορέτσι Μεγαλοσαββατιάτικο.

– Αυτά θα περνάνε Τζενάκι οι πελάτισσες;
– Ποιά εννοείτε κυρία Ρίτσα μου;
– Αυτά τα βίαια. Εδώ μέσα μπαίνει ο κόσμος για να χαλαρώσει και να ομορφύνει…με πονάς παιδάκι μου…!

Και δώστου το Τζενάκι τράβηγμα και γύρισμα. Και δώστου οι βούρτσες σε εναλλαγή. Και δώστου το μικρό σεσουάρ να τεντώνει την τούφα την μπροστινή και το μεγάλο να τεντώνει την πίσω. Και δώστου η Ρίτσα ν’ ανοίγει δεύτερο μπουκάλι Γεροβασιλείου, ένα SYRAH σοδειάς 2010, ξεχασμένο στο μαγαζί από τότε που ήτανε φαγάδικο. Και δώστου το μαλλί να μην ισιώνει ενώ τα νεύρα της Ρίτσας να σγουραίνουν. Και δώστου ψέκασμα με λακ και έτοιμη να πέσει τ’ ανάσκελο η Ρίτσα από τις αναθυμιάσεις.

– Τζενάκι, αυτό δεν είναι αποσμητικό χώρου. Σταμάτα το φσιτ και σήκω φύγε.
– Τώρα κυρία Ρίτσα μου, που έβαλα σε μια τάξη το μαλλί σας; Έχετε δύσκολη τρίχα να ξέρετε!
– Και χαρακτήρα έχω δύσκολο. Φτάνει η προσπάθεια. Σήκω και φύγε.

Μα το Τζενάκι έδειχνε ζήλο υπέρμετρο και δεν αποχωριζόταν ούτε χτένα, ούτε πιρούνα, ώσπου αντίκρισε ένα αγριεμένο ψαλίδι να την κυνηγά ως έξω. Βγήκε στην οδό Κατούνη φωνάζοντας βοήθεια με πολλά πολλά Α, ένα από τα οποία πρόλαβε κι Άνοιξε και το τρίτο μπουκάλι της Ρίτσας: ένα VIOGNIER Γεροβασιλείου φυσικά, αφού το είχε αρχή της να μην ανακατεύει τα ποτά.

Επειδή από ώρα σε ώρα θα κατέφθαναν κι άλλες υποψήφιες, αποφάσισε τουλάχιστον ν’ αλλάξει ποτήρι, μπας και γυρίσει το γούρι. Το παλιό, μαζί με τα απομεινάρια του SYRAH που είχε μέσα, το βύθισε στο ενυδρείο προκαλώντας ναυάγιο… Ο Νικόλας, το ψάρι, βγήκε απ’ το νερό, μα κι απ’ τα ρούχα του, φωνάζοντας:

«Μήνα που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό», λένε Ρίτσα, όχι κρασί στο νερό!