—Τι μετράς;
—Τις αμαρτίες μου.

Σε παρατηρώ συχνά να τρέχεις, κυρίως γύρω από τον εαυτό σου.

Εμφανίζεσαι.

Τις νύχτες που νιώθεις μόνος.

Από την Ιωάννα Γκανέτσα

Βρέχει…

Δεν νιώθεις την αναπνοή σου.

Είναι νύχτα, τέλη Αυγούστου. Εχω βγει στο μπαλκόνι του ρετιρέ που νοικιάζω όλα τα εργένικα χρόνια μου.

Πάντα μου άρεσε η αίσθηση ελευθερίας που δίνει ο τελευταίος όροφος, κι ας φοβάμαι τα ύψη.

Αν είχες την ευκαιρία, δεν θα δίσταζες.

Όταν ο δισταγμός ρωτά…

Υπήρξες λίγος για τον έρωτα. Η ιστορία τελειώνει ακριβώς όπως άρχισε.