Γιώργος Σεφέρης: Το σπίτι κοντά στη θάλασσα
Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις…
… θα είναι πως δεν δυνήθηκα μ’ εσέ να ζήσω,
ω πλάση…
Ένας έρωτας γεννιέται μες τον έρωτα…
…έτσι βαδίζω προς το τέρμα
χωρίς αποσκευές βαριές
που δυσκολεύουν το περπάτημα…
Βλέπεις, οι εραστές τ’ Αυγούστου τρέχουν κρατώντας λουλούδια στα χέρια…
Με ξύπνησαν τα δάχτυλα από το σεληνόφως.
Άυλο χάδι, ψυχρό.
Αισθανόμουν ρίγη…
Τα ποιήματα της Ειρήνης Ντάλα μάς παρακινούν να αναζητήσουμε και να σκιαγραφήσουμε τον δικό μας εσωτερικό κόσμο, να ανασύρουμε τα απωθημένα, να ζωντανέψουμε…
Ένα από τα ωραιότερα ερωτικά -και όχι μόνο- ποιήματα που έχουν γραφτεί στη Ελληνική γλώσσα
… o ήλιος έπλασε και το έκπαγλο κορμί σου και τα πάμφωτα μάτια σου…
Όλοι μπορείτε να εμφιαλώσετε
ένα όνειρο μέσα σ’ ένα ποίημα
να το πετάξετε στο λιμάνι της αρεσκείας σας…
Όπως η θάλασσα
στριμωγμένη σ’ ένα γαλάζιο πέταλο
λιμάνι ενυδρείο
μοιάζει αιώνια να κοιμάται…
Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους…
Τον άλλον καλύτερα μαθαίνεις,
σα στην αγκαλιά σου τον κρατάς…
Πριν από επτά αιώνες, ο Νικηφόρος Χούμνος έγραψε, “Κανείς δεν μένει χωρίς πατρίδα, όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη”.