Οι μέριμνες… από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Σε πιέζουν να σκύβεις το κεφάλι και να μην υψώνεις τα μάτια στο φως…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
Σε πιέζουν να σκύβεις το κεφάλι και να μην υψώνεις τα μάτια στο φως…
Ένα χέρι να ενώσει τα δάχτυλα, να σε σφίξει, να σου δημιουργήσει το αίσθημα μίας παρουσίας…
Γιατί μόνο η ανιδιοτέλεια θεωρείται προσόν ενώ το να ακούσεις τη δική σου κούραση και ανάγκη εγωισμός;
Μισώ όσους γεύονται τα σώματα και τα απολαμβάνουν, επειδή εγώ έχω καταπιέσει κάθε επιθυμία μου…
Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να συμβιβάζονται μεν με τη φθορά, αλλά και να προσπαθούν να ρουφήξουν τη ζωή μέχρι την τελευταία τους ημέρα!
Το χρήμα χρειάζεται, αλλά ο πλούτος ο ουσιαστικός είναι στην αξία της προσφοράς…
Ήμασταν ξανά μαζί, λες και η ζωή ήθελε να μας δώσει μία δεύτερη ευκαιρία…
Εκδηλώσετε αυτά που νιώθετε και μοιραστείτε την αβίαστη χαρά που εκπέμπουν…
Σήμερα “τελειώνει” το άγγελμα, πως ο Χριστός Ανέστη,
…και συνεχίζεται Αύριο,
και για πάντα…
Το φοβάμαι αυτό το δημιούργημα των αδελφών Ράιτ, που πετάει στους ουρανούς και χάνεται πίσω από τα σύννεφα.
…και τη μαθαίνω πώς να αγαπήσει την περίοδό της.
Η μαγεία της ζωής βρίσκεται στην πολυπλοκότητά της…
Εκεί παλιά υπήρχε μια εκκλησία. Ούτε μεγάλη ούτε μικρή. Ήταν απλή και αγαπημένη από τους κατοίκους της…
Συνήθως αγαπούμε όποιον μας μοιάζει ή αυτό που θα θέλαμε να είμαστε…